Tuesday, December 27, 2011

έχεις 50 λεπτά να συμπληρώσω για ένα καφέ

Πόσο δεδομένα είναι τα πράγματα, το έχεις σκεφτεί; Πόσο δεδομένο είναι πως το βράδυ θα κοιμηθείς σπίτι σου; Πόσο δεδομένο είναι ότι θα φας ένα πιάτο φαγητό; Πόσο δεδομένο είναι πως έχεις τα 2 σου πόδια και μπορείς να περπατήσεις; Ότι ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου σε αγαπάει πραγματικά; Πόσο δεδομένο είναι ότι όλα θα πάνε καλά για εσένα;

Τίποτα δεν είναι δεδομένο, και το λέω εγώ που η ζωή είναι μαζί μου περισσότερο δίκαιη από όσο αξίζω. Κάποιος είπε πως όλα είναι δανεικά, και δεν έχει άδικο..

Στην ζωή μου μπορεί να μην έχω καταφέρει πολλά, ίσως δεν έχω καταφέρει και τίποτα δεν ξέρω, όμως είχα την πολυτέλεια να ζω μια αξιοπρεπή ζωή που δεν της λείπει τίποτα και που πάντα είχα περισσότερα από όσα χρειαζόμουν.

Και πάντα σκεφτόμουν ότι αυτό δεν είναι δίκαιο για κάποιους, και πάντα φοβόμουν πως τα πράγματα θα έρθουν κάποια μέρα έτσι που θα επέλθει ισορροπία. Και τελικά έτσι έγινε, και έχασα τον σημαντικότερο άνθρωπο στη ζωή μου. Ο οποίος όμως πριν φύγει, μου έμαθε πολλά πράγματα για την ζωή. Με είχε πάντα κάτω από τις φτερούγες του, όμως με έμαθε να εκτιμώ το κάθε τι. Και ίσως δεν το κατάλαβα τότε, όμως αρχίζω να το καταλαβαίνω τώρα, μέρα με την μέρα...

Στην ζωή μου είχα την ατυχία αλλά και την τραγικά ειρωνική πολυτέλεια να ακούσω άνθρωπο να λέει θέλω να ζήσω, να το λέει και να το εννοεί.. ήταν η μεγαλύτερη σφαλιάρα που μου έδωσε η ζωή, και δυστυχώς δεν ήμουν εγώ στην θέση του. Εχθές άκουσα και το άλλο, πεινούσα είπε και σκεφτόμουν που θα βρω να φάω..

ντρέπομαι να τους κοιτάξω στα μάτια κάποιους ανθρώπους. Όχι δεν πείραξα ποτέ κανέναν, και πάντα όλους τους βοηθούσα, αλλά ντρέπομαι. Τι είμαι εγώ για να βοηθήσω εσένα; Επειδή στάθηκα πιο τυχερός στη ζωή; Γιατί να μην αξίζεις κι εσύ την ίδια τύχη;

Είναι τόσο δεδομένο για εμένα πως μόλις σχολάω από την δουλειά, θα με περιμένει σπίτι ένα πιάτο φαγητό, και θα ανέβω στο σπίτι μου με τα πόδια, γιατί τα έχω και μπορώ να ανέβω την σκάλα, και όταν όμως θα κρυώνω θα ανάψω την θέρμανση, θα ανάψω το τζάκι ή θα βάλω κάποιο ζεστό ρούχο. Και είναι δεδομένο πως έχω μια οικογένεια που με αγαπάει δίχως όρους..

όμως ήταν και δεδομένο πως θα έχω τον πατέρα μου κοντά μου να του πω πατέρα μετά από τόσο καιρό βρήκα δουλειά... αλλά δεν ευτύχησα. Του το πα, αλλά αν και δίπλα μου ήταν μια ζωή μακρυά.. και ήταν δεδομένο πως είχα τον άνθρωπο μου που με αγαπούσε και με στήριζε και θα ήμασταν για πάντα μαζί, όμως πάει, τελείωσε κι αυτό άδοξα.

Οπότε αρχίζουν τα κλικ στην χαμένη μου ζωή, και σκέφτομαι πως όντως τίποτα δεν πάει χαμένο..φτάνει να μην το θεωρείς δεδομένο. Τίποτα δεν είναι δεδομένο φίλος, όλα δανεικά είναι. Κι όταν κάποιος σου πει να του δώσεις 50 λεπτά να πάρει ένα καφεδάκι, κάνε το φίλος, και μην το κάνεις για εσένα για να αισθανθείς καλύτερα που βοήθησες, κάνε τον γι αυτόν που στην ζωή του δεν έχει δεδομένο ότι θα τον βρει το επόμενο πρωί.

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο όχι, όμως μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας..κι αν όλοι αλλάξουν τον εαυτό τους, τότε θα έχει αλλάξει ο κόσμος..

ας γίνουμε η ελπίδα όσων δεν έχουν, και ίσως μια μέρα που θα έχουμε χάσει την δική μας, γίνει κάποιος άλλος ελπίδα για εμάς.

No comments:

Post a Comment