Κάποτε ήμασταν παιδιά, και το απόγευμα πρώτος βάραγα καλάθια για να τους ξυπνήσω όλους, και ήταν όλοι εκεί, ήμασταν όλοι εκεί.. Κι εγώ θυμάμαι βάραγα καλάθια, κι ο παππούς μαστόρευε, όλο και κάτι θα έφτιαχνε.. κ ο πατέρας έπινε τον καφέ του με τον Μιχάλη και κάνανε πλάκα με τους άλλους, που ήταν όλοι εκεί.. Εκείνα τα καλοκαίρια σκέφτομαι, που βάραγα καλάθια και γυρνούσα όλο καμάρι να δω αν με είδαν να το βάζω, γιατί θυμάμαι ήταν όλοι εκεί.. και περνούσαμε ωραία, τα ομορφότερα καλοκαίρια, εκείνα που ήμασταν ακόμα παιδία. Προτού μεγαλώσουμε μέσα σε ένα βράδυ, προτού χάσουμε ανθρώπους αγαπημένους, προτού το διχτάκι φθαρεί, και το ταμπλό σπάσει, και το στεφάνι σκουριάσει.. καμιά φορά κοιτάζω την μπασκέτα και θυμάμαι εκείνα τα καλοκαίρια, και μου λείπουν.
