Μοναξιά μου τίποτα

Τελικά αποδεικνύεται εύκολα ότι τίποτα στη ζωη δεν είναι δεδομένο, το αν θα ξυπνήσεις το επόμενο πρωί, το αν θα πας περπατώντας να πιεις έστω ένα ποτήρι νερό, το να ξυπνήσεις δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάς..
Η ευτυχία δεν είναι δεδομένη, το χαμόγελο δεν είναι...
το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως ο χρόνος κυλάει..και αυτό που δεν έχει καταλάβει κανείς μας είναι πως κυλάει αντίστροφα...
μετράμε πάντα αντίστροφα γι' αυτό που περιμένουμε, γι' αυτό που λαχταράμε...
ίσως ο Φάμελος να έχει δίκιο, ίσως τελικά είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει.
Και η μοναξιά; Που κολλάει η μοναξιά;
Έτσι νιώθω, μοναξιά, προδομένος από τον εαυτό μου, από αυτά που θεωρούσα δεδομένα..και τι μου έμεινε; Να περιμενω κάτι να έρθει..τι; Δεν ξέρω τελικά..τίποτα.

Η ζωή μου μια βόλτα

Τι συμβαίνει; Όλα καταρρέουν, όλα φαίνονται μαύρα.. η ζωή μου σε μια παράξενη τροχιά που δεν την ορίζω, και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κάθομαι στο πίσω κάθισμα και να παρακολουθώ ανήμπορος, τι συμβαίνει έξω από το παράθυρο.
Είχα μάθει να τα έχω όλα στη ζωή μου τελικά, και μόλις μου πάρουν κάτι τρελαίνομαι.
Δεν λέω, στο παρελθόν έκανα λάθος επιλογές, αποφάσεις που πήρα και τελικά δεν αφορούσαν μόνο την δική μου ζωή. Όμως, ποιος με κατάλαβε τότε.. είναι εύκολο να κατηγορήσεις εκ των υστέρων, και εγώ τώρα ξέρω να κάνω την αυτοκριτική μου, να πω εκεί έκανες μαλακία Βασίλη…
Δυστυχώς έκανα λάθη, μάλλον επειδή δεν είχα τα κότσια να κάνω αυτό που δεν ήταν λάθος, αυτό που ήταν το σωστό.. απλά ήταν πιο δύσκολο. Άλλα πάντα ήμουν λίγος για τις περιστάσεις, πάντα έψαχνα τον εύκολο δρόμο.
Και τώρα; Τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα.. εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση που δεν αφήνει περιθώρια για εναλλακτικές.. με την ζωή μου να έχει έρθει τούμπα.. με την ζωή κάποιου αγαπημένου μου να κινδυνεύει, με την σχέση μου να δοκιμάζεται και να χτυπιέται, και με την ευτυχία μου απλά απούσα..
Αλλιώς τα είχα φανταστεί, αλλά τελικά δεν έχει σημασία τι θέλουμε από την ζωή μας, αλλά τι είναι γραφτό για μας.. Δεν έχει σημασία τι θες, αλλά τι μπορείς..
Πόσο εγωιστής ακούγομαι άραγε; Δεν έχασα τίποτα στην τελική, δεν κινδύνεψα.. κάθομαι και γράφω φιλοσοφίες σαν να μην τρέχει τίποτα. Δεν βίωσα τον πόνο σε όλη του την ένταση.. δεν έμεινα καθηλωμένος, δεν είδα την ζωή μου και την μοίρα μου να με χτυπούν αλύπητα και αναίτια..
Κι όμως, είμαι εγωιστής, γιατί ακόμα και τώρα είμαι λίγος.. σκέφτομαι το πόσο πονάω εγώ για τον χρόνο που χάνω, και ξεχνάω την ζωή που έχω..
Και έτσι είναι ένας φαύλος κύκλος.. γιατί πάλι νιώθω εγώ χάλια.. ενώ δεν θα ‘πρεπε…
Το μυαλό μου πάει να σπάσει, και δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέχει η καρδιά μου..
Δεν με καταλαβαίνει.. ίσως ποτέ δεν με κατάλαβε τελικά..

Τρελό χρήμα

Νωρίτερα το απόγευμα, χάζευα τηλεόραση και καθώς άλλαζα κανάλια, κλασσική κακιά συνήθεια μου, έπεσα σε έναν κύριο, τον Jim Cramer , ο οποίος έκανε μια εκπομπή αρκετά παράξενη για τα ελληνικά δεδομένα. Όντας (;) γνώστης του αθλήματος, δεχόταν ζωντανά τηλεφωνήματα από απλούς τηλεθεατές οι οποίοι τον συμβουλευόντουσαν για μετοχές που διαπραγματεύονται στο αμερικάνικο ταμπλό. Ο τύπος, με μια πρωτοφανή ευκολία έκανε σχόλια για τις εταιρίες, τα μερίσματα τους, την πολιτική τους και εν ολίγοις συμβούλευε τους επίδοξους "επενδυτές" στο πως να κινηθούν σε σχέση με το εν λόγω χαρτί. Μου θύμισε αυτό που είχα ακούσει παλιότερα, και δυστυχώς δεν θυμάμαι αν είναι αλήθεια ή απλά κάποιο ανέκδοτο, πως στις ΗΠΑ κάποιος πουλούσε τηλεοπτικά ένα πακέτο, που έλεγε, πως να γίνετε εκατομμυριούχοι, και το μόνο που είχες να κάνεις, ήταν να του στείλεις κάποια λίγα χρήματα, κι αυτός ταχυδρομούσε τον τρόπο. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως στο γράμμα που έστελνε, έλεγε απλά "κάνε ότι κάνω και εγώ"!
Απάτη θα σκεφτεί κάποιος, "ρε μεγάλε, αφού ξέρεις πως να βγάλεις φράγκα, γιατί δεν το κρατάς για τον εαυτό σου και το μοιράζεσαι με άλλους;" μπορεί να ρωτήσει κάποιος άλλος. Δεν θέλω να σταθώ τόσο στο τρόπο, που βρήκε ο τύπος να βγάλει λεφτά, ή αν είναι ένας καλός Σαμαρείτης, αλλά θέλω να πάω λίγο πιο βαθυά.
Προφανώς, εκεί που αποτυγχάνουν όλα τα οικονομικά μοντέλα που έχουμε στα χέρια μας, είναι στις παράλογες παραδοχές που κάνουν, σχεδόν αξιωματικά πριν καν αναπτυχθούν.Η παράλογη κατ'εμε υπόθεση της αποδοτικής αγοράς οδηγούσαι και φίνεται να οδηγεί ακόμα και σήμερα τις αγορές, στηριζόμενη στο ότι οι άνθρωποι κάνουν λογικές επιλογές, στο ότι οι μαρκοβιανές αλυσίδες χαρακτηρίζουν τις αποφάσεις τους, κι έτσι το τι θα γίνει αύριο δεν εξαρτάται απο το σήμερα ή το χθες, στο ότι οι αποδόσεις των assets ακολουθούν κανονική κατανομή και διάφορα άλλα όχι και τοσο ρεαλιστικά. Στο βιβλίο του γνωστού μαθηματικού Mandelbrot-πατέρα της μορφοκλασματικης γεωμετρίας, ο πίνακας του χάους, μπορεί κανείς να βρει μια υπέροχη ανάλυση για τα σοβαρότατα μειονεκτήματα της efficient market hypothesis αλλά και να μάθει για μια αξιόλογη εναλλακτική και σαφώς πιο ρεαλιστική υπόθεση, βασιζόμενη στα fractals (fractal market hypothesis).
Είναι τροματικό, για να επανέλθω στο κύριο συμβουλάτορα, το πόση αφέλεια επιδεικνύαν αυτοί οι επενδυτές, που τηλεφωνούσαν στον τύπο για να τους πει, τι και πως θα παίξουν. Είναι ανησυχητικό πως τέτοιοι άνθρωποι έχουν την δύναμη, έστω και σημαντικά μικρή, να καθορίζουν την ευρύτερη οικονομική κατάσταση που επικρατεί σε κάποιο βαθμό, μικρό ή μεγάλο δεν με απασχολεί.
(συνεχίζεται..)

Eλεύθερη βούληση

Χθες διάβασα μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις σχετικά με έναν Κορεάτη, ο οποίος έκανε μια σειρά από πετυχημένες προβλέψεις σχετικά με την Lehman Brothers και την πτώχευση της, αλλά και διάφορα άλλα όμορφα. Στην συζήτηση από χρήστες που ακολούθησε στην σελίδα, όπου και διάβασα το άρθρο, έγινε λόγος για την ελεύθερη βούληση, και το κατά πόσο διαφοροποιείται από την αιτιοκρατία. Αρχικά δεν κατάλαβα, γιατί να είναι δύο αντίθετες έννοιες, και έτσι αποφάσισα να το ψάξω λίγο.
Αυτό που έμαθα τελικά είναι, πως υπάρχουν αρκετές απόψεις πάνω στο θέμα. Κάποιοι πιστεύουν, πως εξ'ορισμου είναι αδύνατο, να έχουμε ελεύθερη βούληση, όταν υπάρχει αιτία πίσω από την κάθε μας απόφαση. Η δέσμευση αυτή αναιρεί κάθε έννοια ελευθερίας. Όμως τότε πως μπορεί να παρθεί μία απόφαση; Πως μπορώ να αποφασίσω κάτι απαλλαγμένος από κάθε εξάρτηση; Και όταν αυτή ανήκει στο συνειδητό, τότε ίσως μπορέσω να το προσπεράσω, αλλά όταν πηγάζει από το ασυνείδητο;
Μήπως τελικά μια τέτοια εξιδανίκευση, απαλλαγμένη από γνωστές ή άγνωστες αρχικές συνθήκες πολύ απλά δεν υπάρχει; Μήπως αυτό που ονομάζουμε ελεύθερη βούληση είναι κάτι πιο απλό, το οποίο το γεννά κάποια αιτία ούτως ή άλλως; Κι έτσι έχουμε την συμβατότητα των δύο εννοιών;
Τελικά πού είναι η αλήθεια; Ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο; Πριν, πίστευα και εγώ σε έναν καθαρά αιτιοκρατικό κόσμο (και ακόμα πιστεύω), με μια χαοτική συμπεριφορά που η κάθε λεπτομέρεια, όσο ασήμαντη και να είναι κάνει την διαφορά. Αλλά τελικά αναρωτιέμαι, μήπως υπάρχει ελευθερία, που πραγματώνεται σε επίπεδα τα οποία απλά ο ανθρώπινος νους δεν αντιλαμβάνεται;

Εισαγωγή

Σκοπός μου σε αυτό το blog είναι να καταγράφω μερικές σκέψεις γύρω από έννοιες δύσκολες, που όμως με απασχολούν πολύ, και μέσα από την καταγραφή τους, ίσως μπορέσω και εγώ να ξεκαθαρίσω το νόημα τους, αλλά και την σημασία τους.
Έννοιες όπως, χρόνος, αιτία, ελευθερία, χάος είναι μερικές από αυτές που με απασχολούν εδώ και καιρό.
Ξεκίνησε σαν προσπάθεια να μπορέσω, να κατανοήσω καλύτερα και σε βάθος τις χρηματοοικονομικές αγορές, αλλα στην πορεία είδα, πως οι αγορές δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από απλές (όσο απλές μπορούν να είναι) ανθρώπινες νοησιακές διαδικασίες... βασίζονται στο θεμελιώδη και ουσιαστικότατη διάσταση του χρόνου, και αν και φαίνεται να ακολουθουν μια τυχαία πορεία, η αλήθεια είναι πως η συμπεριφορά τους είναι ξεκάθαρα ντετερμινιστική, ακολουθόντας απλά μια τυχαιότητα που λέγεται χάος.
Η αιτία είναι αυτή που γεννά το αποτέλεσμα, και είναι τουλάχιστον άστοχο, για να μην πω μοιρολατρικό να πιστέυουμε, πως μια ανώτερη δύναμη ,ο θεός ίσως, γεννά αυτή την τυχαιότητα. 'Ισως εδώ κινδυνεύω να θεωρηθώ βλάσθιμος, αλλά δεν είναι αυτή η πρόθεση μου... Ο θεός πάντα είχε ,έχει και θα έχει απερίοπτη θέση στην ζωή, τα δρώμενα και τις αποφάσεις των ανθρώπων, αλλά όπως έξυπνα διερωταται και ο γνωστός μαθηματικός Iwan stewart παίζει ο θεός ζάρια;
Δεν πιστεύω πως ο θεός παίζει ζάρια, δεν πιστέυω πως η τύχη είναι αυτή που ορίζει την ζωή μας... όμως δυσκολεύομαι να εξηγήσω πολλά πράγματα, όπως αυτο που συναίβει στον πατέρα μου, πράγματα που το πιο εύκολο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ήταν μια πολύ άτυχη στιγμή. 'Ομως ψάχνω κι εδώ να βρω το γιατί και δεν μπορώ..τα εργαλεία που έχω συλλέξει τόσα χρόνια δεν φτάνουν...ίσως πάλι η εξήγηση είναι απλή, ίσως το γιατί, το ντετερμενιστικό στοιχείο στην περίπτωση αυτή αλλά και σε κάθε άλλη έχει διπλή φύση, όπως και ο χρόνος κατά τον Πλάτωνα..